"jasna ciasna"

Wchodzę dziś na bloga, żeby coś skrobnąć, a tu zmiany!!!!!!!!!!!!!!Pozmieniali wszystko, a człowiek przyzwyczajony i już się gubi. Wygląd bloga się nie zmieni dla czytelnika, ale zmieniła się forma zapisu dla autorów. Zawsze coś wymyślają i myślą, że tak jest fajniej i prościej.Osobiście wolałam poprzednią wersję. No, ale ja już nie taka cienka i sobie poradzę.
O czym to ja chciałam dzisiaj napisać...........? Aha! Już wiem!
Po pierwsze zapomniałam wspomnieć w ostatnim wpisie ( myślę, że moja przyjaciółka mi to już wybaczyła), że jeszcze zahaczyliśmy o Bydgoszcz ( drugi dzień świąt). A tam jak zwykle taka uczta, że długo, długo potem odczuwaliśmy "pełne brzuchy". Małe chłopaki zasnęły około 4.50 nad ranem, a my "starzy"( w zasadzie chyba ten cudzysłów nie jest potrzebny, bo już tacy młodzi to my nie jesteśmy) około 2.00.

W piątek było święto Trzech Króli. Jednym z nich jest oczywiście nasz Kacuś, który miał imieniny. Zażyczył sobie sałatkę "Gyros", a zamiast tortu zrobiłam mu Tartę z bitą śmietaną i  mascarpone posypaną wiśniami. W oryginale było z żurawinami. Nie zrobiłam zdjęcia, ale była to bomba kaloryczna do kwadratu. Bazę stanowiły zmiksowane herbatniki i pierniki z masłem i wylepiona tym forma. Na to była wylana czekolada wymieszana ze śmietanką 30% i masłem. Po zastygnięciu wszystko zostało udekorowane kremem z mascarpone i śmietany. Szok jakie słodkie, a jak słodkie to i dobre!!!!!!!!!!!!!
Niestety mój synuś- solenizant musiał obejść się smakiem, gdyż poprzedniego dnia zjadł na noc całą makrelę wędzoną razem z ośćmi ( tak sądzę), popił czymś w rodzaju oranżady i rewolucja w żołądku gotowa.Wstawał w nocy i wymiotował, ale nie wołał  pomocy, a ja nic nie słyszałam. Cały następny dzień, czyli akurat w swoje imieniny był na "głodzie o wodzie". NO ULITOWAŁAM SIĘ NAD NIM WIECZOREM I DAŁAM MU KILKA SUCHYCH KRAKERSÓW. Te duże litery to nie dlatego, że mój wyczyn zasłużył na szczególne uznanie, tylko dlatego, że nie spojrzałam, że mam włączone duże litery i nie chce mi się już poprawiać.
Przedłużony weekend spędziliśmy na ogólnym lenistwie ( i tu bym skłamała, bo kto się lenił to się lenił- mówię o sobie). Paweł ambitnie zaliczał coś na uczelni, "Tatuś" w swojej norce kuł angielski, Kacper udawał, że się uczy, Monia nie musiała udawać, że zamęcza komputer. Ale jestem !!!!!!!!!!!!! Przecież ja też nie leżałam  tak całkiem odłogiem, a efekty tego nieleżenia zamieszczam poniżej.

Tak mniej więcej wygląda efekt końcowy, ale jeszcze muszę coś doszyć po bokach , wyprasować i oprawić w ramkę.

A to ten nieszczęsny krótki szalik dla Moni. Nie chce założyć bo nie może się owinąć.

Muszę zabrać się do roboty. Nie pamiętam czy pisałam o swoim noworocznym postanowieniu, a mianowicie nauce języka włoskiego. Mam materiały. Cały kurs z ESKK. Fajnie opracowany. Leży już od jakichś 3 lat. Paweł sobie zamówił i na tym poprzestał. Ja przerobiłam jakieś 2 lekcje i też spasowałam. Teraz jednak mam jakąś ochotę, żeby sobie przypomnieć ten włoski. Zobaczymy co z tego wyniknie.