poniedziałek, 30 stycznia 2012

zabawa

Przyłączyłam się do zabawy Eumychy. Za jej zgodą publikuję grafikę i odsyłam na jej bloga: http://robotkowyswiatmychy.blogspot.com

Zapraszam do zabawy

A ja dzisiaj nie zrobiłam ani jednego oczka w szaliku! Co ja robiłam cały dzień! Słowo daję, że nic takiego, a jednak nie udało mi się usiąść do robótek. Jeszcze....... bo zaraz siadam!!!!

niedziela, 29 stycznia 2012

Takie małe, a cieszą

Mowa o gadżecikach, które dołożyłam wczoraj i dzisiaj do bloga - pokaz slajdów o Monisi i pogodę w Dęblinie ( prawy pasek ). Trochę mi pomógł Kacper, ale gdyby nie mój upór to nic by z tego nie wyszło.
Jednak ten internet to jest naprawdę cud techniki. A i człowiek się uczy.......... całe życie jak się okazuje!
Dopytujmy, bądźmy uparci, nie odpuszczajmy!!!!!. Aha ! Nie mogę dodać komentarza, ale bardzo podoba mi się sentencja z bloga " Kolorowy świat włóczek i mulin".Brzmi tak : "Rodzina pozszywana miłością rzadko się pruje". Super! Jest tam nawet fajne zdjęcie, zajrzyjcie.

sobota, 28 stycznia 2012

ferie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nareszcie ferie!!!!!!!  Warsztaty ferii nie mają, ale Monia już od wczoraj " feriuje", gdyż zajęcia wczorajsze miały się odbyć w godzinach od 12.30- 18.00. No i tu był wielki problem! Co z obiadem, który jada w domu około godziny 14.00-14.30. Powiedziałam, że zje wcześniej albo jak przyjedzie. Widać było po oczach, że to nie do przyjęcia. Potem już zrobiła odpowiednią minę i mamusia zgodziła się na "wolne".
Wczoraj o mało co nie dostałam zawału! Moją robótkę tzn. szalik odkładam na pufę. Położyłam się trochę na małą drzemkę i jak się obudziłam to patrzę , a mój "Tatuś" śpi w fotelu trzymając nogi na pufie. Patrzę dokładnie, a tam połowa robótki zsunięta z jednego drutu. Myślałam, że go zastrzelę!!!. Musiałam spruć chyba 10 rzędów zanim wyprowadziłam wzór na prostą. A już trochę miałam. Myślę, że jeszcze 2/3 szala mi zostało do zrobienia. Oto ile mam.

czwartek, 26 stycznia 2012

ACTA i autystyk !

Obawiam się trochę jak to będzie z tym(tą) ACTA. Chodzi o Monikę. Jak ja jej wytłumaczę, że stronki z których do tej pory korzystała teraz mogą być niedostępne, zablokowane czy jeszcze coś innego! Czuję, że będzie niezły wrzask. Zobaczymy jak to będzie w" praniu".
A teraz pierwsze fotki moich robótek na szydełku. Aniołki ściągnięte z choinki, którą rozbierałam wczoraj. Są już prawie 6-letnie, a i krochmal z nich uszedł........:)





A tu jeszcze jakiś dzwoneczek się zawieruszył :

 Przy okazji wyszywane ( jakieś 100lat temu ) haftem krzyżykowym aniołek i pingwin. Aniołek wyszyła moja szwagierka Gosia i był elementem kartki świątecznej, a ja przerobiłam go na obrazek do zawieszenia. Pingwin jest mój i gdzieś mam jeszcze dwa inne z tej serii. Muszę poszukać.




Znowu coś z tym obracaniem.Nadal nie wiem dlaczego tak się dzieje.
A powyżej jeszcze świąteczna serwetka, też stara jak świat. Lecę robić obiad!!!!!!!!!!!!!!!

środa, 25 stycznia 2012

mała zmiana

Znowu coś postanowiłam. Kilka osób ma rację mówiąc, że powinnam zmienić tytuł bloga, bo jest on o wszystkim........, ale może najmniej o tych dzieciach? Jednak nadal wątkiem przewodnim będzie moja autystyczna Monia. Ponieważ teraz mam znowu wenę twórczą więc trochę więcej będzie o robótkach i jeszcze o wielu , wielu innych rzeczach z życia wziętych. Jak Wam się podoba nowy tytuł? A może macie lepsze pomysły? Jestem otwarta na propozycje.

poniedziałek, 23 stycznia 2012

Postanowienie

Co ja takiego postanowiłam? Właściwie to codziennie coś sobie postanawiam, ale przed chwilą postanowiłam zrobić zdjęcia robótek, które mam w domu ( bo większość jak zwykle u Większości z Nas robiących rozdana). Będzie trochę serwetek na szydełku i trochę więcej obrazków wyszywanych haftem krzyżykowym. Patrzę z zazdrością na kolekcje i galerie prac dziewczyn na blogach i podziwiam!!!!!!!!!!!!! Tak więc postanowiłam uporządkować swoje wyroby i zamieścić na blogu ku pamięci.( Tylko nie wiem kiedy?) To nie szkodzi, że blog zaczęłam pisać z myślą o Monice. O niej też będzie. Aha! Rybka jeszcze żyje i tylko by" żarła"!!!!!
I jeszcze to co udało mi się dzisiaj udziergać ze sprutej włóczki :


Szal czy chusta?

Jestem w kropce!!! Zaczęłam wczoraj robić szal na drutach. Prułam chyba 4 razy bo coś mi wzór nie wychodził. Po zrobieniu 10 rzędów stwierdziłam, że jest chyba za szeroki...... Sama nie wiem czego chcę! Może zrobię chustę typu Gail. Tak pięknie sposób robienia opisała Makneta. Zaraz zacznę szukać wzoru bo ten poniżej jest pracochłonny, a chustę lub szal muszę zrobić do wyjazdu.

Wzór zaczerpnęłam z blogu 'Popołudniowe robótki Marzanny". Dziewczyna zamieszcza skarbnicę wzorów, fachowe wskazówki jak robić i w ogóle bardzo, bardzo pożyteczny blog. Polecam!!!!!!






A to moje wypociny, które zaraz spruję.



sobota, 21 stycznia 2012

nalewki, nalewki i nalewki

Oto one w całej okazałości, a na końcu ich  wytwórca- producent- nalewkomaker :





Roboczy dzień

W końcu skończyłam różowy szalik dla Moni. Ten ma około 2 m :





A mój małżonek wziął się w końcu za porządek z nalewkami. Po ostatniej imprezie ( zakończenie kursu angielskiego) przytargał ze sobą 12 buteleczek po półlitrowej luksusowej. Właśnie przelewa ze słoików w buteleczki nalewki swojej produkcji. Są z wiśni, malin, śliwek i mix wszystkich razem. Bajzlu w kuchni tyle co nie miara
 ( jak to się pisze sprawdzę później). Poniżej dokumentacja :





Jak zapełni wszystkie to jeszcze może zrobię zdjęcie. Na dzisiaj to tyle.



czwartek, 19 stycznia 2012

Rety, ale mecz! Jestem mokra!

Uffffff!!!!!!!!!!!!!
Myślałam, że dostanę zawału! Oglądałam przed chwilką końcówkę meczu w piłkę ręczną Polska-Dania i myślałam, że wyzionę ducha!!!!!!!!!!!! Ale wygraliśmy 27:26. Przegrywając w zasadzie przez większość gry KOŃCÓWKA była niesamowita w wykonaniu Polaków. Kto nie oglądał niech obejrzy koniecznie powtórkę, przynajmniej II połowę. Przy okazji wspomnę, że trenera Duńczyków widziałam na żywo w duńskiej szkole u Kacpra w Viborgu. Byliśmy razem na szkolnej imprezie. On ma dziecko młodsze od Kacpra, ale jakoś tak staro wygląda.

Teraz zmiana tematu. Monia ma problem! Rybka robi kupę prosto do wody!!!!!!!!!!!!!! Ponieważ Monia jest blisko to widzi tę czynność i drze się : "Rybka robi kupę fuj!!!!!"przy tym zatyka nos. Zaraz potem każe wymienić rybce wodę. Nie miała baba kłopotu to kupiła sobie rybę!!!! Nie dość, że muszę jej wymieniać wodę każdego dnia i to jeszcze z butli, aby uniknąć chloru, to jeszcze podgrzewam tę wodę w słoikach, bo tylko tak mieści mi się w mikrofalówce. A teraz jeszcze po każdym "wykupkaniu się"mam jej zmieniać!!!!!!!!!!!! Nie zdzierżę tego. Już poczyniłam pierwsze kroki w poszukiwaniu małego akwarium z filtrem i bajerami. Ale czy moja koleżanka zajrzy na strych zależy od tego jak się wyrobi ze szkołą! Wiecie zakończenie pierwszego semestru, oceny opisowe itp. papiórzyska.

Jeszcze na koniec zdjęcia kartek- laurek, które Monika robiła dziś na warsztatach. Oczywiście znowu mam kilka uwag do pracy pań z warsztatów. No bo np. dlaczego Monika w jednej laurce ma wklejony wierszyk, w którym życzenia składa wnuk, a nie wnuczka? No coś tu jest nie tak ( niedbalstwo, zlewka?) ! W drugiej laurce Monika pisze życzenia sama. Widać, że ktoś jej każe zmienić wierszyk na poprawną formę, ale do końca nie powiedział jak, a raczej nie pokazał, bo dziecku autystycznemu trzeba pokazać, a nie tylko powiedzieć. Poza tym trzeba tego przypilnować. Jeżeli stoję nad Monią i mówię jej napisz tak, a tak, to ona zanim napisze literkę to szuka u mnie potwierdzenia i dopiero wtedy pisze. Domyślam się, że pani powiedziała co trzeba zmienić, ale już nie dopilnowała czy Monika pisze poprawnie czy przepisuje tak jak jest. Może ktoś powie , że się czepiam, ale takie właśnie rzeczy dzieją się dość często i wkurza mnie to, że niektórzy nie wywiązują się ze swoich obowiązków. Oczywiście Monika ma dwie babcie i jednego dziadka więc dorobiłyśmy jeszcze jedną laurkę. Nakleiłyśmy poprawione wierszyki i teraz laurki możemy wysłać Babciom i Dziadkowi. Ponieważ Dziadkowie  Moniki są skomputeryzowani i czytają bloga więc zapewne wcześniej będą mogli zobaczyć swoje laurki, zanim dostaną od listonosza. Oto one:





          Pamiętajcie Dzień Babci 21 stycznia
                   Dzień Dziadka 22 stycznia.

Niestety ja już nie mam babć i dziadków, ale jak żyli to  zawsze pamiętałam, żeby złożyć im życzenia.

środa, 18 stycznia 2012

Nie wiem ile pożyje?

Nie ja, tylko ta złota rybka oczywiście! Coś mam złe przeczucia, że nie przeżyje nocy! Pytałam pani w sklepie co mogło być powodem, że pierwsza rybka żyła tylko jeden dzień. Pani powiedziała, że różne rzeczy. Poinstruowała nas jak postąpić, żeby rybka nie doznała szoku termicznego. Najpierw woreczek z wodą i rybką w środku zawinęłyśmy w szalik, żeby nie zmarzła przez drogę. Potem w tej samej wodzie pływała przez godzinę, żeby się nie odzwyczaiła. Potem podgrzałam jej wodę źródlaną z butelki, co by nie było chloru i dolałam jej do kuli,żeby się przyzwyczaiła. Wydawało się, że wszystko jest ok. Monia wsypała jej troszkę pokarmu, ale jak się okazało po chwili, to nie było takie znowu troszkę! Szybko zrobiłam kilka zdjęć, żeby potem zdechłej nie robić!
Teraz wydaje mi się trochę niemrawa. Aha! Monia sprawdzała czy jeszcze żyje biorąc ją w palce i patrząc jej w oczęta - żyła!!!!!!!!!!!! Znowu pływa jak zapukamy w kulę. Pani z zoologicznego powiedziała, że musi być co najmniej 6,5 litrowa kula, bo w mniejszej może mieć za mało powietrza. No trudno, jak zdechnie i ta, to będzie już koniec eksperymentów z rybkami. Jeszcze ekolodzy i Ci przyjaciele zwierząt zapukają do drzwi!!!!!!!!!!!
Lekcji poglądowej w sklepie o rybach jadalnych nie było, bo sklep był za ciasny. Weszłyśmy we dwie i nie mogłyśmy się obrócić. Monia wybrała 4 kostki panierowane, a ja chrzan i dałyśmy chodu!
Ryby na obiadek dla reszty rodzinki kupiłyśmy w innym znanym sklepie. Właśnie się smaży tilapia, albo się przypala!!!!!!!!!!!!!Na całe szczęście zdążyłam. A teraz sesja rybki i z rybką.











wtorek, 17 stycznia 2012

Na ryby!!!!!!!!!!!!!!

Jutro wybieram się z Monią na ryby!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.Po pierwsze Monika nie idzie na warsztaty czyli ma "wolne" jak mówi. Warsztaty zaczynają od 12.30, bo wyjeżdżają do MDK czyli Młodzieżowego Domu Kultury, aby brać udział w konkursie śpiewania kolęd i pastorałek. Taka impreza to nie dla Moni. Sama nie lubi śpiewać i słuchać też nie, ( może poza tym co sama sobie puszcza przez komputer, ale zapewne to nie jest muzyka kościelna, a raczej rockowa ).
Skoro więc ma wolne to wymyśliła, że jedziemy do sklepu zoologicznego kupić coś! W pierwszej wersji ma być złota rybka. Jak jej przypomniałam, że przecież kiedyś miała i jej zdechła to zrezygnowała z rybki i wymyśliła kanarka! Widząc niechęć z mojej strony i do tego pomysłu, zaproponowała mysz, potem szczura. Z tych wszystkich opcji chyba najlepsza była jednak ta złota rybka i chyba ją kupimy.
Napisałam" na ryby", bo na obiad też zażyczyła sobie rybkę. Monika nie zna nazw ryb. Na pewno zna takie jak rekin, delfin, orka czy wieloryb. Jeśli zaś chodzi o ryby do jedzenia to nigdy nie mówi, że chce dorsza, morszczuka czy jakieś inne tylko zawsze rybkę na obiadek. Oczywiście ryba może być różnie podana i to już wie jak powiedzieć. Zażyczyła sobie jutro rybkę z makaronem zapiekaną w piekarniku z" pomysłem na". Dietetyczne z tym sosem i makaronem to już nie jest, ale zobaczę na ile da się ją oszukać, to znaczy przemycić więcej ryby, a mniej tych "śmieci".
Swoją drogą to muszę ją nauczyć nazw ryb jadalnych. A może ja naiwna nie wiem, a ona już je zna. Zacznę od jutra. Koło zoologicznego jest sklep rybny i zaczniemy od lekcji poglądowej. Jak mi moja skleroza pozwoli to napiszę jak mi poszło. Muszę już kończyć bo dziś przychodzi ksiądz po kolędzie i wypadałoby ogarnąć dom. Nie wiem tylko co zrobić z tym wszechogarniającym nas alkoholem. Na dodatek wczoraj doszła jeszcze skrzynka z flaszkami luksusowej na imprezę mojego męża. Na razie stoi pod stołem w kuchni. Też muszę gdzieś schować, bo ksiądz pomyśli, że rodzina alkoholików jak nic! (Kto mnie zna potwierdzi, że ja naprawdę prawie jak abstynent). Pa!!!!!!!!!

sobota, 14 stycznia 2012

krótki spacerek

Wybrałyśmy się z Monią do parku, bo............ ładna pogoda, bo śnieg, bo sobota, bo zostałyśmy same w domu, bo chciałyśmy nakarmić łabędzie, bo chciałam zrobić kilka zimowych zdjęć w końcu. Oto kilka fotek zanim zaparował mi od śniegu aparacik :

dawna szkoła Moniki , a obecna Kacpra, w oddali zasypany samolot TS-11" Iskra"

Monia w parku nad stawkiem
              a tu 2 łabądki dla których miałyśmy wziąć chlebuś, ale     zapomniałyśmy 
Poniżej zdjęcie, które zrobiłam po tym jak śnieg dostał się do obiektywu i ten zaparował


Wkurzyłam się i przestraszyłam, że się popsuł. Wycieranie chusteczką nic nie dało. Pomyślałam, że jak wrócę do domu to ostatnia nadzieja w suszarce do włosów. No, ale błysnęłam intelektem, że przecież mam jeszcze komórkę. I dalsze zdjęcia zrobiłam telefonem. Oto kilka z nich:



                  Jak widać są gorszej jakości, ale Monię widać
W domu udało mi się wysuszyć aparat fotograficzny. Co ja bym biedna zamieszczała na blogu jakby nie udało mi się go naprawić?!
To by było dzisiaj na tyle. Do usłyszenia (napisania?zobaczenia?- nie wiem?)


       

piątek, 13 stycznia 2012

w lepszym humorze

Dlaczego w lepszym humorze i co go poprawić może?.....
Wczoraj narzekałam, że nie ma śniegu! A dzisiaj co? Narzekałam, że sypie i ogranicza widoczność. Wpada do oczu i ust, za szyję i nie pyta się czy może!!!!!!!!!!!!!!!???????????? A poza tym po co pada????????? JAK ZA CHWILĘ TOPNIEJE I ROBI SIĘ CHLAPA!
Przez to przemoczyłam buty. Latałam za ramką do mojego wyszywanego obrazka. Zleciałam cały Dęblin i Ryki i nic nie kupiłam. Cóż muszę się wybrać do większego miasta typu Puławy. Mam nadzieję, że może tam coś będzie.
Ale za to na osłodę kupiłam sobie buty( planowałam ) i torebkę ( nie planowałam ) To jest na pewno jedna z takich rzeczy, które poprawiają kobitkom humor, a faceci tego nie rozumieją.
Poniżej zdjęcie tego co humor poprawić może!


Mój małżonek mówi, że to blog pt." wszystko o dzieciach ", a nie o takich pierdołach. Może ma rację, ale traktuję go jako pamiętnik ( nie męża tylko blog oczywiście ), albo raczej jako kronikę wydarzeń i moich myśli w przypływie chwili. I tego będę się trzymać. Żeby jednak coś o tych dzieciach było to proszę - propozycja spędzania wspólnego czasu. Każdy robi to co lubi i wszyscy jesteśmy razem. Nie bierzcie przykładu z poniższego zdjęcia ( mam na myśli spędzanie czasu przy komputerze ), a jeśli już to w rozsądnych ilościach. My przekraczamy te granice bardzo często i nad tym ubolewam, ale nie będę się teraz tym dobijać, bo jak już wyżej napisałam mam dziś dobry humor!


Monisia , Kacuś i mamusia






czwartek, 12 stycznia 2012

wykończy mnie ta szarość dnia

Nie wiem jak inni, ale ja nie daję rady funkcjonować przy takiej pogodzie, która jest za oknem dzisiaj i była przez ostatnie kilka dni. Brakuje mi śniegu, bieli, czystości, słońca !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Nic mi się nie chce. Jak bym musiała iść do pracy to by mnie od razu postawiło na nogi. A tak to tylko senność mnie ogarnia, choć nie powiem, czeka na mnie sterta ciuchów do prasowania, kolejne rzeczy do prania, pójście do sklepu, ugotowanie obiadu, ale co zrobić jak zasypiam na stojąco?????????????
Tak więc jestem homeopatką, ale nie zwalnia mnie to  od wykonywania codziennych obowiązków. Tak więc co myślę to już powiedziałam, a teraz do dzieła. Zacznę od tego, żeby się ubrać, a potem wychodzę bo zwariuję! Nie wspomniałam, że zażeram się krówkami, które już się kończą. Monia też nie chudnie. Daję jej tabletki na spalanie tłuszczy, a ona tyje. Chyba coś jest nie tak? Jutro ją ważę. Jak jej znowu przybędzie to odstawiam w diabły te tabletki. Najgorzej, że nie chce się nam chodzić do parku na spacerki. No bo jak tu spacerować przy takiej beznadziejnej aurze. Ostatnio czesto prowadzimy taki dialog. Pytam Monikę " Idziemy na spacerek? A ona spogląda za okno i mówi : " Chmurki, zimno Ci!" ( To znaczy" jej", ale mówi o sobie tak jak się do niej zwracamy co jest charakterystyczne dla autystów). No i nie idziemy.
 "Autista" po włosku oznacza kierowcę, muszę zajrzeć do internetu i zapytać " wujka Google" jak się mówi na osobę autystyczną.

poniedziałek, 9 stycznia 2012

"jasna ciasna"

Wchodzę dziś na bloga, żeby coś skrobnąć, a tu zmiany!!!!!!!!!!!!!!Pozmieniali wszystko, a człowiek przyzwyczajony i już się gubi. Wygląd bloga się nie zmieni dla czytelnika, ale zmieniła się forma zapisu dla autorów. Zawsze coś wymyślają i myślą, że tak jest fajniej i prościej.Osobiście wolałam poprzednią wersję. No, ale ja już nie taka cienka i sobie poradzę.
O czym to ja chciałam dzisiaj napisać...........? Aha! Już wiem!
Po pierwsze zapomniałam wspomnieć w ostatnim wpisie ( myślę, że moja przyjaciółka mi to już wybaczyła), że jeszcze zahaczyliśmy o Bydgoszcz ( drugi dzień świąt). A tam jak zwykle taka uczta, że długo, długo potem odczuwaliśmy "pełne brzuchy". Małe chłopaki zasnęły około 4.50 nad ranem, a my "starzy"( w zasadzie chyba ten cudzysłów nie jest potrzebny, bo już tacy młodzi to my nie jesteśmy) około 2.00.

W piątek było święto Trzech Króli. Jednym z nich jest oczywiście nasz Kacuś, który miał imieniny. Zażyczył sobie sałatkę "Gyros", a zamiast tortu zrobiłam mu Tartę z bitą śmietaną i  mascarpone posypaną wiśniami. W oryginale było z żurawinami. Nie zrobiłam zdjęcia, ale była to bomba kaloryczna do kwadratu. Bazę stanowiły zmiksowane herbatniki i pierniki z masłem i wylepiona tym forma. Na to była wylana czekolada wymieszana ze śmietanką 30% i masłem. Po zastygnięciu wszystko zostało udekorowane kremem z mascarpone i śmietany. Szok jakie słodkie, a jak słodkie to i dobre!!!!!!!!!!!!!
Niestety mój synuś- solenizant musiał obejść się smakiem, gdyż poprzedniego dnia zjadł na noc całą makrelę wędzoną razem z ośćmi ( tak sądzę), popił czymś w rodzaju oranżady i rewolucja w żołądku gotowa.Wstawał w nocy i wymiotował, ale nie wołał  pomocy, a ja nic nie słyszałam. Cały następny dzień, czyli akurat w swoje imieniny był na "głodzie o wodzie". NO ULITOWAŁAM SIĘ NAD NIM WIECZOREM I DAŁAM MU KILKA SUCHYCH KRAKERSÓW. Te duże litery to nie dlatego, że mój wyczyn zasłużył na szczególne uznanie, tylko dlatego, że nie spojrzałam, że mam włączone duże litery i nie chce mi się już poprawiać.
Przedłużony weekend spędziliśmy na ogólnym lenistwie ( i tu bym skłamała, bo kto się lenił to się lenił- mówię o sobie). Paweł ambitnie zaliczał coś na uczelni, "Tatuś" w swojej norce kuł angielski, Kacper udawał, że się uczy, Monia nie musiała udawać, że zamęcza komputer. Ale jestem !!!!!!!!!!!!! Przecież ja też nie leżałam  tak całkiem odłogiem, a efekty tego nieleżenia zamieszczam poniżej.











Tak mniej więcej wygląda efekt końcowy, ale jeszcze muszę coś doszyć po bokach , wyprasować i oprawić w ramkę.

A to ten nieszczęsny krótki szalik dla Moni. Nie chce założyć bo nie może się owinąć.

Muszę zabrać się do roboty. Nie pamiętam czy pisałam o swoim noworocznym postanowieniu, a mianowicie nauce języka włoskiego. Mam materiały. Cały kurs z ESKK. Fajnie opracowany. Leży już od jakichś 3 lat. Paweł sobie zamówił i na tym poprzestał. Ja przerobiłam jakieś 2 lekcje i też spasowałam. Teraz jednak mam jakąś ochotę, żeby sobie przypomnieć ten włoski. Zobaczymy co z tego wyniknie.